Als klein meisje droomde Erin Timmer al van een baan als dierverzorger en grote katachtigen zijn altijd al haar lievelingsdieren geweest. Bij FELIDA Grote-katachtigen-opvang is Erin sinds juni 2014 werkzaam als dierverzorger voor alle geredde grote katachtigen. Een droom is werkelijkheid geworden!

De zorg voor grote katachtigen is echter zwaar werk, zowel lichamelijk als geestelijk. Klussen zoals schrobben en schoonmaken staan dagelijks bovenaan op de agenda en daarbij komen geredde dieren vaak in zeer kritieke toestand binnen, iets dat niet in de koude kleren gaat zitten. Toch voert Erin haar werk dagelijks met veel passie en liefde uit, en vindt ze niets mooier dan de ontwikkeling van een gered dier van dichtbij mee te maken. In deze blog neemt ze u mee ‘achter de schermen’, om te laten zien hoe de dag van een dierverzorger eruit ziet.

“Ik heb VIER VOETERS leren kennen als een ontzettend mooie organisatie die zich wereldwijd inzet voor verschillende diersoorten. Toen ik na mijn afstuderen (Wildlife Management, red.), de kans kreeg om als dierverzorger bij deze organisatie aan de slag te gaan, heb ik dan ook meteen ‘ja’ gezegd. In de loop der jaren is mijn liefde voor grote katachtigen alleen nog maar meer gegroeid. Ik vind het prachtige dieren: ze hebben iets mysterieus en stralen kracht uit. En vooral bij FELIDA Grote-katachtigen-opvang krijg je te maken met grote katachtigen met allemaal hun eigen ‘verhaal’. Ze hebben gespecialiseerde en intensieve zorg nodig door hun traumatische verleden, en het is fantastisch om bij te kunnen dragen aan deze zorg en om te zien hoe de dieren na hun aankomst in ons opvangcentrum steeds meer aansterken.”

“Omdat het werken met grote katachtigen niet zonder risico’s is, beginnen we ’s ochtends met een controleronde op het terrein. We controleren alle sloten en de staat van de verblijven, waarna we de buitenverblijven schoonmaken. We ruimen de ontlasting op en beoordelen hoe deze eruit ziet. Dit is erg belangrijk omdat het iets vertelt over de gezondheid van het dier. Heeft een dier diarree of juist al een aantal dagen niet gepoept? Zitten er stukjes onverteerd vlees tussen, of zijn er parasieten zichtbaar? Daarnaast controleren we of het vlees van de vorige dag is opgegeten, hoe de urine eruit ziet en of we ongewone dingen tegen komen, zoals braaksel, bloed of grote plukken haar. Waterbakken en zwembadjes worden schoon geschrobd en opnieuw gevuld met vers water en alle oude verrijkingsitems verwijderen we, om vervolgens nieuwe verrijking neer te leggen of op te hangen. Als we klaar zijn sluiten we alles nauwkeurig af, controleren dit nogmaals en dan laten we de dieren naar buiten. Aansluitend doen we meteen een ronde over het terrein, waarbij we observeren hoe de dieren reageren op de aangeboden verrijking. Verrijking stimuleert de dieren om natuurlijke gedragingen te vertonen en het daagt ze zowel mentaal als fysiek uit, wat vaak zorgt voor een ‘voldaan’ gevoel. We proberen vaak nieuwe verrijking uit, maar weten ook precies wat de dieren het leukste vinden. Zo is Dehli gek op alles waar vis in zit, verscheurt Lenci graag kartonnen rollen en dozen, vindt Terez meloenen het einde en houden Ivan-Asen en Bobby vooral van ‘bloedijsjes’. We kijken ook welke algemene gedragingen de dieren vertonen. Dieren met traumatische ervaringen vertonen vaak gedragsproblemen en het is erg belangrijk dat we deze tijdig herkennen en hierop inspelen. Vervolgens maken we de medicatie klaar en bieden we medicijnen in kleine stukjes vlees aan, die we geven met een lange voerpincet. Zo kunnen we er zeker van zijn dat elk dier de benodigde medicatie inneemt. Wanneer we alle dieren hebben geobserveerd is het tijd om de binnenverblijven schoon te maken. We zorgen voor een knusse en warme slaapplek met hooi, een schone en volle waterbak en ook hier controleren we of er ontlasting ligt.
Naast deze dagelijkse schoonmaakwerkzaamheden zijn er ook wekelijkse schoonmaakrondes op iedere zone op het terrein. De ene dag nemen we bijvoorbeeld alle sloten af met een sopje, de volgende dag wieden we onkruid en weer een dag later worden alle voetenbakken ververst met nieuw desinfectiemiddel, want hygiëne is bij ons erg belangrijk!”

“Na de lunch, wanneer alles schoon is, wordt het vlees voor de voerronde vast klaargemaakt. Per dier wordt het vlees afgewogen en voorzien van vitaminen- en mineralensupplementen. We maken ook het trainingsvlees klaar, waarna we de keuken weer netjes schoonmaken.
We trainen de dieren in principe dagelijks, maar wel wordt er gekeken naar een aantal factoren zoals de gezondheid van een dier: wanneer een dier ziek is, wordt er niet getraind. We trainen de dieren om verschillende redenen. We doen absoluut geen trucjes, maar werken alleen met 'positive reinforcement training'. Ten eerste zorgt het voor veiligheid, want de dieren leren commando’s waarop ze naar binnen of buiten kunnen lopen. Dit zorgt tevens voor rust, doordat de dieren snappen wat er gebeurt. Verder creëren we zo een positieve band met de dieren, waardoor er een vertrouwensband ontstaat. Met de trainingen verminderen we stress en doorbreken we stereotiep gedrag. Ook helpt het het dier zelfvertrouwen te ontwikkelen. Tot slot zijn trainingen zeer waardevol voor bepaalde momenten. Zo hebben we al diverse dieren succesvol getraind om zelf een transportkist in te lopen, waardoor er geen verdoving nodig is tijdens het transport. En we hadden een tijger, Rhadja, die doodsbang was voor de dartgun van de dierenarts: dankzij onze medische trainingen hebben we hem geleerd om naast het hek te komen liggen en zo konden we hem onder toeziend oog van de dierenarts met de hand vaccineren, en dit scheelde hem een hele hoop stress.
Aan het einde van de middag, voordat we de dieren gaan voeren, is er nog tijd voor overige werkzaamheden zoals terreinonderhoud, het maken van verrijking en het invullen van ons registratiesysteem. Alles wat we doen en observeren, leggen we hierin vast. Hoe zag de ontlasting eruit? Welke verrijking is aangeboden en hoe reageerde het dier hierop? Hoeveel kilo vlees en welke medicatie heeft een dier gekregen? Omdat de dieren allemaal een bijzondere achtergrond hebben en intensieve zorg nodig hebben, is het fijn om in ons systeem terug te kunnen kijken. Als we bijvoorbeeld zien dat een dier zich niet zo lekker voelt, kunnen we precies achterhalen hoe de ontlasting van de afgelopen dagen eruit heeft gezien of dat er een verandering is geweest in het dieet. Bovendien kunnen onze dierenartsen met ons meekijken in het systeem, wat heel waardevol is.”

“Hoewel we dagelijks vaste werkzaamheden hebben, is geen dag hetzelfde. Wanneer je werkt met wilde en getraumatiseerde dieren, moet je altijd flexibel zijn en kunnen inspelen op veranderingen. Soms moet de dierenarts komen en assisteer ik tijdens de veterinaire controle of operatie. Er zit altijd uitdaging in dit werk. Het mooiste vind ik om positieve veranderingen te zien bij de dieren waaruit we kunnen opmaken dat ze zich veilig en op hun gemak voelen, meestal voor het eerst in hun leven. Het zijn vaak de kleine dingen: een tijger die voor het eerst de ogen durft te sluiten in het buitenverblijf en dus niet meer alert hoeft te zijn. Een leeuw die jarenlang op een betonnen vloer heeft geleefd en leert hoe het is om plezier te hebben door kartonnen verrijking in duizend stukjes te scheuren. Een luipaard die een binnenverblijf in durft te lopen zonder de angst om ingesloten te worden. In de loop der jaren heb ik voor heel veel verschillende dieren gezorgd, en ze hebben allemaal hun eigen individuele karaktereigenschappen. Ze leren kennen en bijdragen aan hun welzijn, is het mooiste wat er is.”

“Wanneer een dier mentaal en fysiek sterk genoeg is, kan het doorgeplaatst worden naar LIONSROCK Big Cat Sanctuary, ons grote reservaat in Zuid-Afrika. Wanneer dit gebeurt, is dat een kers op de taart! Zo heb ik in november 2016 het transport van luipaard Bakari begeleid. Bakari was in het begin een bang en gefrustreerd dier dat continu de schuiven aanviel. We zijn toen intensief met trainingen gestart en zagen hem langzaam maar zeker veranderen in een prachtig, speels en zelfverzekerd luipaard. Bakari reageerde veel op mijn stem en leek het prettig te vinden als ik in de buurt was. Om die reden kreeg ik dan ook de eer om hem te begeleiden naar zijn nieuwe onderkomen in LIONSROCK. Ik ben daar drie weken gebleven om te zorgen voor een goede overdracht. Toen ik hem bovenin de hoogste boomtoppen zag genieten van de Afrikaanse zon op zijn vacht, was het nauwelijks nog te geloven hoe bang en gefrustreerd hij zich ooit voelde. En daar doen we het voor.”